Շաբաթվա զավեշտներից մեկը «Երկրապահ կամավորականների միության» նախագահ վերընտրված Մանվել Գրիգորյանի ինքնատիպ «հաճոյախոսությունն» էր համագումարին ելույթ ունեցած ՀՀ նախագահին: Գեներալը, կամ այսօր շատ մոդայիկ հայերեն բառով՝ զորավարը, նախագահին ասել էր. «Ապրես, որ դու կաս, վերջին բոլշևիկ»:

Մարտի 1-ին Best Western Congress հյուրանոցում «Բարև, մայրի´կ» ամսագիրը կազմակերպում է ցուցահանդես-վաճառք, որը նվիրված է գարնան առաջին օրվան:

Երեկ տեղի ունեցած զույգ համագումարների նկատմամբ հասարակական–քաղաքական սպասումն ավելի շատ էր, քան այն արդյունքը, որին ականատես եղանք։ ԵԿՄ համագումարը, կարծես թե, անցկացվում էր այն բանի համար, որպեսզի Սերժ Սարգսյանը հանդես գա ընթացիկ հարցերի վերաբերյալ գնահատականներով ու նաև ոմանց, ու առաջին հերթին ԲՀԿ–ին ցույց տա, որ «Երկրապահն» իր հենարաններից մեկն է։

Մի բան էլ ես ասեմ, հետ չմնամ: Ուրեմն, այս կեղծ բարեպաշտները, որ թևերը քշտել- մեջտեղ են եկել «Նիմֆոմանուհին» (կարծեմ թե թարգմանաբար` «Հեշտամոլը») ֆիլմի առիթով, ոչ մի կերպ չեմ հասկանում նրանց: Նախ, «պոռնո դրամա» հասկացողություն, որքան գիտեմ, գոյություն չունի: Կա «պոռնո» և կա «դրամա», երկրորդը` այս ֆիլմի ցուցադրման դեմ, կարծում եմ, ամենաշատ աղմկողները հենց «պոռնոյի» սիրահարներն են:

Հետաքրքիրն այն է, որ, չնայած անցած 4-5 տարիների բոլոր ձախողումներին, ՀԱԿ առաջնորդներն ու ակտիվիստները շարունակում են գործել այն նույն մեթոդներով, որոնք վստահ կարելի է բնութագրել իբրև չքաղաքական, հակաքաղաքական: Վիրավորանք, ագրեսիա, հեղափոխական կոչեր, բայց ոչ մի մեխանիզմ, ոչ մի գործիք և, մեծ հաշվով, ոչ մի հստակ ծրագիր: Արդյունքը միայն այն մթնոլորտն է, որը հնարավոր է դարձնում այսօրվա միջադեպերը:

Այսօր Հրանտ Մաթևոսյանի ծննդյան օրն է: Երանի ինքը նաև իր ֆիզիկական գոյով մեր կողքին լիներ, մեր մեջ լիներ, մեր փողոցում, մեր դաշտում, մեր քաղաքում, մեր գյուղում լիներ: Ինքն այսօր էն տարիքում էր, որ իր հզոր ներկայությամբ, իր իմաստուն ներկայությամբ, իր խոհեմ ներկայությամբ կարող էր առաջնորդ ու հովիվ լինել, տեր լինել անտեր մնացած մի ժողովրդի ու մի երկրի: Ինքն ուներ էդ մտավախությունը, որ կարող ենք անտեր մնալ:

Նիկոլո Մաքիավելին իր «Տիրակալը» գրքում հետևյալ միտքն է արտահայտում, թե չկա քաղաքին տիրելու ավելի լավագույն միջոց, քան այն կործանելը: Եվ եթե մեկը զավթի ազատության համը տեսած քաղաքն ու խնայի այն, ինչ-որ ժամանակ հետո քաղաքը նրան չի խնայի:

Օլիմպիական խաղերում «ոսկի» նվաճած հայ մարզիկները կխրախուսվեն 30. 000, արծաթը` 20. 000, իսկ բրոնզը` 10. 000 դոլարով: Հարց՝ արդյո՞ք հնարավոր չէր ավելի բարձր մրցանակային գումար սահմանել, առավել ևս, ինչպես նշում են մասնագետները, ներկայացված 4 մարզիկներից գոնե մեկը մոտ չի լինելու անգամ բրոնզին: Իհարկե, համեստությունը լավ բան է, բա PR-ը՞:

«Armenian Geographic»-ը և «Վտանգավոր բարձրություն» ընկերությունը հայտարարում են մրցույթ` «Հայաստանը բացահայտելիս» խորագրով: Ուղարկեք ձեր ճանապարհորդական կյանքի ամենահետաքրքիր դրվագներով օրվա (օրերի) ֆոտոպատմությունը, որը պետք է լինի 1-7 էջի սահմաններում: Կարող է լինել հետաքրքիր ճանապարհորդություն որևէ մարզ, գյուղ, սար, ձոր, քարանձավ (էքսկուրսիա, արշավ, լեռնագնացություն, ժայռամագլցում, ինչ ուզեք): Ճանապարհորդությունը կարող է լինել ուր ասես, միայն թե դեպքերը տեղի ունենան Հայաստանում: Մասնակցել կարող են բոլորը:

Օլիմպիադա 80-ին մենք առաջին կուրսի ուսանողներ էինք: Ռոմանտիկ դարաշրջան էր: Չնայած կյանքը հեղեղված էր Բրեժնևի մասին բարեհոգի անեկդոտներով, սակայն իրերը դեռևս կոչվում էին իրենց անուններով, պրոֆեսորին ասում էին՝ պրոֆեսոր, կռազի վարորդին՝ կռազի վարորդ, գրպանահատին՝ համբալ: